Μία από τις θεωρίες της ανθρωπιστικής κατεύθυνσης, οι οποίες έχουν ασκήσει μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση και άσκηση της συμβουλευτικής πρακτικής, είναι αυτή που βασίζεται στη θεωρία του Rogers, ο οποίος υποστήριζε ότι κάθε άνθρωπος διαθέτει τη δυνατότητα να έχει μια υγιή και δημιουργική ανάπτυξη. Με βάση τη θεωρία αυτή, μερικές από τις βασικότερες προϋποθέσεις που διευκολύνουν την επικοινωνία του εκπαιδευτικού με τα υπόλοιπα μέλη της εκπαιδευτικού κοινότητας είναι οι ακόλουθες:

• Ενσυναίσθητη κατανόηση: η ενσυναίσθηση αναφέρεται στην προσπάθεια ενός ανθρώπινου να κατανοήσει έναν άλλον άνθρωπο σαν να είναι αυτός το άλλο πρόσωπο, προσπαθεί δηλαδή να μπει στη θέση του στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό.
• Ζεστασιά και άνευ όρων θετική αναγνώριση: είναι η αποδοχή και η εκτίμηση που αποδίδονται στο μαθητή χωρίς τη διατύπωση κρίσεων για τη στάση, τη συμπεριφορά ή την προσωπικότητά του.
• Αυθεντικότητα και Αυτοαποκάλυψη: ο σύμβουλος-εκπαιδευτικός θα πρέπει να είναι γνήσια διαθέσιμος απέναντι στο μαθητή του, ανοιχτός σε σχέση με τις δικές του εμπειρίες και όχι επίπλαστος και υποκριτικός.
• Προσωπικές πεποιθήσεις και συμπεριφορές: έχουν τη δυνατότητα να αποδέχονται τους άλλους, πιστεύουν στη δυνατότητα των ανθρώπων για αλλαγή, κι έχουν ευαισθησία απέναντι στις αξίες τους και στις αξίες του μαθητή. Ιδιαίτερη σημασία έχει για το παιδί η άνευ όρων θετική αναγνώριση, δηλαδή η αποδοχή και η εκτίμηση που αποδίδονται στο μαθητή χωρίς τη διατύπωση κρίσεων για τη στάση, τη συμπεριφορά ή την προσωπικότητά του.
• Εννοιολογική και αντιληπτική ικανότητα: δηλαδή η ικανότητα να κατανοεί και να αξιολογεί τις δυσκολίες του μαθητή,να προβλέπει τυχόν μελλοντικές επιπτώσεις των πράξεών του, να έχει γνωστική ευελιξία και ικανότητα στην επίλυση προβλημάτων.

Η προσέγγιση του Rogers αναδεικνύει τη συμβουλευτική διάσταση του ρόλου του εκπαιδευτικού, που διευκολύνει τη μάθηση και προσφέρει ψυχολογική βοήθεια και στήριξη στους μαθητές του. Είναι αναγκαίο, ιδιαίτερα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, να δοθεί έμφαση στα παιδιά ως άτομα και όχι μόνον ως μαθητές.

πηγή: Χρυσή Γ. Χατζηχρήστου (επιμ.) Δεξιότητες επικοινωνίας στο Κοινωνική και συναισθηματική αγωγή στο σχολείο (2011), εκδόσεις Τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός